„Mężczyźni i kobiety” to jedna z najważniejszych prac wybitnej amerykańskiej socjolożki i antropolożki Margaret Mead, a jej publikacja w Polsce wypełnia istotną lukę w modnych obecnie gender studies. Bowiem ta książka stara się odpowiedzieć na zasadnicze pytanie: Co tak naprawdę znaczy być mężczyzną czy być kobietą? „Mężczyźni i kobiety” to książka o społecznych i kulturowych uwarunkowaniach płci. Mead w zdecydowany sposób opowiada się za tezą, że tak naprawdę to kultura, wzorce kulturowe określają nasze role – męskie i żeńskie. Dla wielu jej „determinizm kulturowy” jest całkowicie nie do przyjęcia, jednak dla wielu innych wręcz odwrotnie: ta książka wydaje się być przełomowa w postrzeganiu tożsamości płciowej, jako wyniku oddziaływania kultury. Książka absolutnie niezbędna dla każdego, kto zajmuje się tematyką społecznej roli kobiety i mężczyzny, gender studies, współczesnego feminizmu, ale przecież nie tylko – to książka dla każdego myślącego czytelnika/czytelniczki – wszak wszyscy (prawie) jesteśmy mężczyznami lub kobietami lub spełniamy takie, a nie inne role społeczne.
Margaret Mead (1901-78) rozpoczęła swoją błyskotliwą karierę naukową od studiów antropologicznych na Samoa. Prowadziła później kolejne badania terenowe wśród Indian amerykańskich, na wielu kolejnych wyspach Pacyfiku (m.in. na Nowej Gwinei, na Bali) i w wielu innych miejscach. Zawsze koncentrowała się na kulturze, tożsamości w tym szczególnie tożsamości seksualnej czy pokoleniowej. Interesowały ją – jakże ciągle istotne – studia nad zmianami społecznymi. Obecnie uznawana jest za jednego z klasyków socjologii. Mead czasami jest określana jako "deterministka kulturowa" (tak ogromna jest obsesja redukowania każdego myśliciela do najprostszej etykiety). Określenie to odzwierciedla jej wiarę, że różnice dotyczące oczekiwanych zachowań i postaw, jakie pojawiają się między społeczeństwami są wyuczone przede wszystkim w okresie dzieciństwa, ukształtowane przez kulturowe wzorce przekazywane przez pokolenia i determinujące biologiczny potencjał każdego dziecka, nie są zaś uwarunkowane genetycznie. Ponieważ kultura jest stworzonym przez człowieka artefaktem, który może zostać uformowany ponownie, a nie wrodzonym przeznaczeniem, nie można uznać Mead za prostą deterministkę, a jej przekonania dotyczące polityki społecznej zawsze odwoływały się do wiary we właściwą człowiekowi zdolność uczenia się. Mead nieustannie pisała o zmianie, jej przebiegu i o tym, jak społeczności potrafią utrzymać konieczne więzi międzypokoleniowe i wciąż dokonywać wyborów. W tym sensie uprawiała antropologię ludzkiej wolności.
