Czas, postęp nauki, pojawienie się nowych teorii, rozwój, udoskonalenia czy - jak chce Erich Fromm – rewizja klasycznej freudowskiej psychoanalizy stała się niezbędna i nieuchronna. Wyróżnić tu możemy nurt związany z A. Adlerem (psychologia indywidualna), C.G. Jungiem (psychologia analityczna) oraz związany gł. z E. Frommem nurt psychoanalizy humanistycznej, której zasadnicze zadanie widzi autor jako zajmowanie się procesami, które mogłyby doprowadzić raczej do przystosowania się społeczeństwa do potrzeb człowieka niż do przystosowania się człowieka do społeczeństwa. Pokazuje także różnice i pokrewieństwa swojego podejścia, a psychoanalizą egzystencjalną R.D. Lainga, a także koncepcją wolności seksualnej W. Reicha oraz ostro polemizuje ze specyficzną interpretacją freudyzmu dokonaną przez H. Marcusego.Pamiętać też trzeba o społecznych, socjologicznych zainteresowaniach Fromma, jego teoria psychoanalityczna zawsze ma wymiar nie tylko jednostkowy, ale też społeczny. Dlatego w Rewizji psychoanalizy jednym z zasadniczych zagadnień jest opis wpływu nieświadomości społecznej na kształt, strukturę społeczeństwa (gdy tymczasem Freud zajmował się głównie nieświadomością w ujęciu indywidualnym). I jak pisze w Posłowiu prof. R. Saciuk E. Fromm zastępuje mechanistyczno-materialistyczne ramy filozofii Freuda perspektywą humanistyczną.
Kolejna książka Ericha Fromma (1900-80) amerykańskiego psychologa i filozofa pochodzenia niemieckiego, uznawanego za jednego z najważniejszych humanistów XX wieku, twórcy psychoanalizy humanistycznej, poświęcona jest niezbędnej rewizji psychoanalizy. Fromm nie neguje wielkości twórcy psychoanalizy, ba wręcz cały czas jest Freudem zafascynowany, jednak idzie nieco dalej. Freud tworzył jednak do czasów II Wojny Światowej, a zręby swego systemu stworzył znacznie wcześniej, a świat a także psychoanaliza się zmieniły, bo zmienić się musiały, zwł. po doświadczeniu hitleryzmu.
Większość z tego, co dzisiaj jest nieświadome, było nieświadome i we wczesnym dzieciństwie, a wiele stało się nieświadomym grubo później. Nie przeszłość jako taka stanowi centrum zainteresowań psychoanalizy, lecz tylko ta przeszłość, która jest teraźniejszością. (fragment ksiązki)
176 stron; op. miękka, przekład: Robert Saciuk; posłowie: Robert Saciuk; projekt okładki: Marcin Wojciechowski; ISBN:978-83-7998-061-1
